Νέα από την Ήπειρο

23.02.2013

• ΑΡΧΙΚΗ
• Νεα
• Νέα από την Ήπειρο

Με σκοπό την ενίσχυση των προσπαθειών διάσωσης των τελευταίων ζευγαριών Ασπροπάρη στην Ελλάδα ξεκινήσαμε μια  προσέγγιση του ζητήματος από τους ίδιους τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στη φύση. Σκοπός είναι η δημιουργία ενός δικτύου ανθρώπων της υπαίθρου που με άξονα την προστασία του σπάνιου αυτού γύπα αλλά και των υπόλοιπων πουλιών και θηλαστικών -άγριων και κατοικίδιων- θα λειτουργεί ενάντια στην παράνομη χρήση δηλητηρίων στη φύση. Τόπος της δράσης αυτής, η Ήπειρος, ένα από τα τελευταία καταφύγια του μικρού αυτού μεταναστευτικού γύπα και περισσότερο οι Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ): (α)  Όρος Τύμφη (Γκαμήλα), (β) Κεντρικό Ζαγόρι και Ανατολικό Τμήμα Όρους Μιτσικέλι και (γ) Όρη Παραμυθιάς, Στενά Καλαμά και Στενά Αχέροντα.

Για το σκοπό αυτό επισκεφθήκαμε στο χώρο εργασίας -ή οπουδήποτε αλλού χρειάστηκε- πάνω από 80 ανθρώπους της υπαίθρου και συζητήσαμε μαζί τους όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες στον αγροκτηνοτροφικό χώρο. Ανάμεσα στις πολυάριθμες αλλαγές, η αισθητή μείωση όλων των μεγάλων αρπακτικών πουλιών συμπεριλαμβανομένου του συμπαθέστατου σε όλους Κουκάλογου (ευρέως διαδεδομένη ονομασία του Ασπροπάρη στην Ήπειρο) ήταν μια θλιβερή παραδοχή από όλους. Κανείς σχεδόν δεν αμφέβαλε για την μεγάλη αρνητική επίδραση των δηλητηριασμένων δολωμάτων που εδώ και δεκαετίες σκορπίζονται στο φυσικό περιβάλλον για διάφορες αιτίες. Ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είχαν να πουν πολλά συγκρίνοντας δυο κόσμους: το σημερινό με αυτόν των παιδικών τους χρόνων. Πολυάριθμοι γύπες συγκεντρωμένοι σε νεκρά ζώα ήταν ένα καθημερινό φαινόμενο στην ηπειρωτική φύση σε αντίθεση με το τι συμβαίνει σήμερα. Κι ο κόσμος πάντα περίμενε -και περιμένει- στο τέλος του Μαρτίου το Άλογο του κούκου να σημάνει την οριστική  λήξη του χειμώνα. 

Ο ενθουσιασμός πολλών από τους «ανθρώπους μας», τους ανθρώπους του δικτύου, αναμένεται να δώσει καρπούς φέτος. Ταυτόχρονα η εκφρασμένη θέση τους πως δεν θα επιτρέψουν τη παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων στις περιοχές που ζουν και εργάζονται μας δίνει μια νότα αισιοδοξίας και μας φέρνει πιο κοντά στη δημιουργία «καθαρών περιοχών από δηλητηριασμένων δολωμάτων», όπου άνθρωπος και φύση θα μπορεί να συνυπάρχει χωρίς ο ένας να αποτελεί απειλή για τον άλλον.

Η δημιουργία ενός δικτύου ανθρώπων με έναν κοινό σκοπό, ειδικά στην ορεινή Ελλάδα,  δεν είναι μια εύκολη υπόθεση σήμερα. Ωστόσο το πρώτο βήμα έγινε και φαίνεται να είναι σταθερό...

 

Χαρητάκης Παπαϊωάννου

Υπεύθυνος Δικτύου ενάντια στα δηλητήρια στην Ήπειρο

 

 

Πίσω